familieschouten

Maandag 31 juli
Oh, wat is het vroeg vandaag! En dat terwijl dat helemaal niet de bedoeling is geweest. We hadden een mooie rechtstreekse vlucht geboekt van Panama stad naar San José maar kregen daar een niet-rechtstreekse vlucht op een belachelijk vroeg uur voor terug. Helaas niets aan te doen dus om 03.30 uur staan we op een bijna verlaten straat in de Casco te wachten op onze Uber. Gelukkig komt hij op tijd en staan we in no time op het internationale vliegveld van Panama in te checken voor onze eerste vlucht naar El Salvador. Nu zijn we daar ook nog nooit geweest dus altijd leuk om even mee te pikken als is het maar het vliegveld. De vlucht verloopt heel voorspoedig en ook in El Salvador gaat de tijd snel voorbij. Ik vind het wel een beetje spannend en hoop dat ook onze bagage (die is doorgelabeld) zo’n voorspoedige reis heeft. We zijn opgelucht als onze twee bruine ‘zakken’ zichtbaar zijn op bagageband in San Jose. Yes! Als we door de schuifdeuren lopen, zie we Pedro van Wild Riders al staan met een bordje met daarop onze naam. Lekker, ook dat gaat goed. In een klein half uurtje tijden we met onze eigen witte Hyundai Tucson naar het kantoor van Wild Riders om het papierwerk in orde te maken. Pedro helpt ons met een handige navigatie app en geeft trots uitleg en tips over de bezienswaardigheden op onze route. Na een ‘verplichte’ stop bij de Mac Donalds (die je overigens op iedere straathoek in San José kunt vinden) gaan we eindelijk op pad. Pedro raadt ons de toeristische route aan via de ‘alpen’ van Costa Rica, volgens de navigatie 200 km rijden. Daar doe je in Nederland maximaal drie uur over toch? Nou, niet hier in Costa Rica kan ik nu uit eigen ervaring vertellen. We zijn om 12.30 uur uit San José vertrokken maar hebben de eerste 1,5 uur vastgestaan in ene enorme file in de stad. De Alpen moeten vast prachtig zijn maar door de laaghangende bewolking en de regen hebben we daar helaas niets van gezien en op enig moment wil je ook gewoon graag naar je huisje. Met nog kleine verplichte plasstop en een stop voor wat boodschappen komen we om 19.00 uur via een onverharde weg in het donker aan bij La Rana de Cahuita, ons onderkomen voor de komende drie dagen. We zijn helemaal kapot!! Er gaan nog een mango in en dan kruipen we lekker onder de wol, morgen is er weer een dag, Pura Vida!

Dinsdag 1 augustus
Als we wakker worden na een heerlijke nacht vol junglegeluiden, klettert de regen op het dak van ons huisje. Grrr, dat is niet de bedoeling! Dan nog maar een keertje omdraaien en genieten van het comfortabele bed. Om 08.30 uur worden we opnieuw wakker en is de regen veranderd in een miezerbuitje, da’s beter. We worden verwend met een royaal ontbijt bij het zwembad, rijst met bonen, toast, gebakken eitje, vers fruit en flan gemaakt van verse kokos. De kids krijgen pannenkoeken, hoe lekker is dat! Met ons buikje volgegeten relaxen we een tijdje bij het zwembad, de kids nemen een duik. Daar hebben ze al een hele week naar uitgekeken en nu is het eindelijk zover. In dit gedeelte van Costa Rica aan de Caraïbische zee gaat het leven ook ‘langzaam’ en daar hoort chillen in een hangmat absoluut bij.
Rond de lunch gaat het wel een beetje kriebelen, we trekken onze loopschoenen aan en rijden naar Nationaal Park Cahuita waar we een prachtige wandeling maken door de jungle en langs een oogverblindend ruig en leeg strand. Hier zien we de schoonheid van Costa Rica en het is pas begonnen. We spotten de eerste dieren, waaronder een wasbeertje, doodshoofdaapjes, brulapen en een kleine alligator. Onderweg komen we nauwelijks mensen tegen, dat maakt het ook zo bijzonder. Op het strand maken we van een aantal takken ‘kegels’ en bowlen we met een grote kokosnoot. We hebben de grootste pret met eigenlijk niets. Dit is zoals het altijd zou moeten zijn, zelfs de kids zijn het daar mee eens. Vol energie lopen we terug naar onze auto en rijden we terug naar ons huisje. Onderweg kopen we nog wat verse groente, Sofie & Daan willen ‘thuis’ eten wat betekent dat we weer pasta gaan koken. Geen probleem, dat kan hier prima. Sofie maakt verse guacamole als voorafje wat goed past bij ons bijzondere biertje met ‘maracuya en pitahaya’. Pura Vida!

Woensdag 2 augustus
Na opnieuw een heerlijke nacht in Cahuita, worden we wakker met een blauwe lucht en een zonnetje. Het lijkt vandaag een warme dag te worden! We laten ons weer verwennen met een ontbijten aan het zwembad en bespreken de plannen voor de dag. We willen in de richting van Puerto Viejo rijden om daar te gaan fietsen of surfen, de golven schijnen hier erg goed te zijn. Een uurtje later zitten we ingesmeerd in onze fijne bolide op weg naar het strand. Dan, uit het niets, kruipt er een luiaard over de weg. Ja hoor, onze eerste echte luiaard! We stappen uit en bekijken hoe moeizaam en langzaam het beestje over de weg kruipt. Gelukkig gaan ze in dit land met respect om met de dieren en blijft iedereen netjes wachten totdat de luiaard is overgestoken.
Puerto Viejo is een heerlijk ontspannen backpackersdorp aan het witte en zwarte zand van de Caribische zee. We stoppen bij Playa Cocles en worden vrijwel meteen aangesproken door twee relaxte mannen met de vraag of we willen leren surfen. En dat willen we! We rijden een stukje verder naar het verlaten strand van Playa Grande. Hier zijn de golven beter voor beginners en hebben we het warme strand helemaal voor onszelf. Na de eerste instructies op land, gaan Edwin, Daan & Sofie met het board het water in. Ik mag aan de kant toekijken, foto’s en filmpjes maken. Het is in Costa Rica niet verantwoord om spullen onbewaakt achter te laten in de auto of op het strand. Na een paar keer van het board af te zijn gevallen, hebben Daan en Sofie het al snel door. Edwin volgt niet veel later. Heel cool om te zien! Na ruim 1,5 uur houden we het voor gezien en gaan we terug naar Puerto Viejo, op zoek naar het bizarre restaurant (en bijna een museum) van Outback Jack. Het is een kleurrijk en fantasievol restaurant waar we genieten van lekker eten en een ijskoude smoothie die heel erg verdiend is. Daan & Edwin spelen nog een spelletje dammen met lege bierflessen en tenslotte verwennen we onszelf met een tropisch ijsje. Wat een fijne tropische (en droge) dag in Costa Rica, Pura Vida! Een fijne dag heeft ook een fijn eind nodig en dat is wat Daan & Sofie betreft absoluut een bordje Pasta Pesto. Laten we dat nou net gekocht hebben. Morgen rijden we door naar het plaatsje La Fortuna, aan de voet van de Arenal vulkaan. We hadden hier zeker nog wel even kunnen blijven maar het nieuwe avontuur lonkt. Sleep well!

Mijn locatie .

Donderdag 27 juli
We staan erg vroeg op voor onze vlucht naar Panama stad. Gelukkig heeft Pedro een oldtimer taxi voor ons geregeld en nemen we in stijl afscheid van Havana. In het donker rijden we door de straten van deze vervallen maar toch indrukwekkende stad. We zijn ruim op tijd op het vliegveld maar dat moet ook wel want alles verloopt hier ERG langzaam, niemand lijkt haast te hebben. Nadat we door alle controleposten heen zijn, maken we onze laatste CUCs op aan een broodje. Het concept van ander geld dat geen waarde meer heeft als je uit dat land vertrokken bent, is vreemd voor Sofie en Daan. We ‘smokkelen’ een paar CUC mee, voor later. Je weet immers maar nooit of dit toeristengeld over een paar jaar nog steeds bestaat.

Met Copa Airlines (de luchtvaartmaatschappij van Panama) vliegen we in ruim twee uur naar Panama stad (het is hier overigens nog een uurtje vroeger, een tijdverschil van zeven uur tov Nederland). Als we de stad naderen, zien we de indrukwekkende skyline en de grote tankers die klaarliggen voor het Panama kanaal. Dit wereldwonder staat al een tijdje op ons verlanglijstje en we hebben heel veel zin om de sluizen in het echt te gaan bekijken. Maar eerst ‘inchecken’ in onze AirBnB. En dat blijkt niet zo gemakkelijk. Allereerst heeft onze taxichauffeur moeite met het vinden van het huisje. Na wat aanwijzigingen en heel wat gezoek, vinden we dan toch het gebouw. De verhuurster blijkt echter uit het land en de schoonmaakster is in geen velden of wegen te bekennen. Wat nu? Tja, ook dit maakt onderdeel uit van reizen, zo leggen we de kinderen uit. Toch zijn we in ons hoofd al bezig met een back-up plan. We besluiten ergens wat te gaan drinken (gelukkig in een cafeetje met WiFi want daar kun je als tieners toch eigenlijk niet meer zonder) en daarna terug te gaan naar het huisje. Dit plan werkt en een paar uur later zijn we helemaal gesetteld in onze casa aan het eind van Casco Viejo, de oude wijk van Panama stad. Volgens de verhuurster moeten we vooral niet verder buiten de Casco lopen omdat het daar niet veilig is voor toeristen. Wij kijken vanaf ons balkon uit op twee houten huizen waar het echte leven zich vooral op straat afspeelt. Een TV is niet nodig, het entertainment speelt zich voor onze neus af op straat. Na deze toch wel zware reisdag besluiten we in ons huisje te eten, Edwin maakt een overheerlijke spaghetti en de kids zijn vastgeplakt aan de iPad. Met een goed boek kruipen we vroeg onder de wol. Slaap lekker!

Vrijdag 28 juli
Vandaag start officieel als een baaldag! Sofie en ik hebben allebei erg veel last van onze maag en darmen (misschien nog een restantje Havana hoewel we erg hebben opgelet met het eten). We ontbijten met geroosterd brood en een gebakken eitje in ons huisje, best fijn om niet altijd naar een restaurant te moeten. Trouwens ook fijn voor onze portemonnaie want het is ook in Panama echt heel erg duur. Het officiële betaalmiddel hier is de dollar en ze weten behoorlijke prijzen te rekenen. Dan maar af en toe zelf een maaltijd maken, ook net zo gezellig. We besluiten de Casco Viejo te gaan bekijken en slenteren door de straten van de oude stad. De tegenstellingen zijn groot, vervallen huisjes staan tussen prachtig opgeknapte historische gebouwen met mooie restaurants en winkels. Overdag bijna uitgestorven maar ’s avonds komt het tot leven. ’s Middags brengen we door in de casa. Lekker dicht bij het toilet 😉
Als onze magen wat tot rust zijn gekomen, hebben we toch wel zin gekregen om er nog even opuit te trekken. We eten bij Taco’s de Neta, een intiem Mexicaans restaurantje met overheerlijke taco’s en empanadas. Een fijne afsluiting van een gekke dag. Morgen kunnen we hopelijk op stap zonder ieder half uur een toilet te moeten bezoeken. De sluizen van het Panama kanaal staan op het programma en daar hebben we heel veel zin in!

Zaterdag 29 juli
Na opnieuw een heerlijk ontbijt van masterchef Edwin, maken we ons klaar om naar het Panamakanaal te gaan. We laten de taxi’s voor wat ze zijn (namelijk erg duur en niet altijd even vriendelijk) en ‘bestellen’ een Uber die niet veel later netjes voor de deur staat. De Miraflores sluizen (de oude sluizen) liggen op nog geen 20 minuten rijden van ons huisje en als we net voor 09.00 uur aankomen is het al ontzettend druk. Het kaartje geeft toegang tot het viewing platform van de sluizen, de bioscoop en het museum, allemaal uiteraard over het ontstaan, de bouw en de werking van de sluizen. We hebben geluk want we zien meteen al een schip in de sluizen, erg indrukwekkend om te zien dat zo’n schip in ongeveer 20 minuten via een drietal sluizen meters omhoog wordt gebracht om zijn reis verder voort te kunnen zetten richting de Caribische zee. Na de film begrijpen we ook beter waarom er zoveel Amerikaanse invloeden zijn terug te vinden in Panama. De Amerikanen hebben geholpen bij het afbouwen van het kanaal in ruil voor een stuk zeggenschap over het land. Gelukkig werd Panama in de jaren 70 volledig onafhankelijk maar de dollar is gebleven.

Met alle aarde die uit het kanaal is geschept, zijn drie kunstmatige eilandjes aangelegd (Amador Causeway) die via een weg met elkaar verbonden zijn. Die willen we ook wel even zien en bovendien hebben we zin in wat beweging. We nemen opnieuw een Uber en laten ons afzetten op het middelste eiland met een prachtig uitzicht op de skyline van Panama stad. We besluiten en familiefiets te huren (tja, we blijven toch Nederlanders, een vakantie zonder fietsen kan eigenlijk niet) en de omgeving per fiets te verkennen. Ondanks dat de zon niet schijnt, is het toch behoorlijk warm en blijkt het fietsen toch vrij zwaar te zijn). Na een uurtje houden we het voor gezien en gaan we lunchen. De veelal gefrituurde tapas vallen een beetje tegen maar onze maag is goed gevuld voor de wandeling naar het eerste eilandje waar wel een heel bijzonder en kleurrijk gebouw op te vinden is. Het blijkt het Biomuseo te zijn, ontworpen door de beroemde ontwerper Frank Gehry (oa bekend van het Guggenheim museum in Bilbao). Vanaf hier gaan we opnieuw per Uber, terug naar ‘onze’ Casco Viejo waar we de kids trakteren op een zelfgemaakte frozen yoghurt, compleet met smarties en andere versiersels. Gewoon, zonder ‘gekke’ dingen Mam. En dat snap ik maar al te goed!
’s Avonds eten we op de binnenplaats van Casco, een gezellig pizzatentje. De kids zijn opgelucht, gewoon normaal eten. Daar doen we het voor!

Zondag 30 juli
Onze laatste dag in Panama is is aangebroken, we gaan het opnieuw lekker rustig aandoen vandaag. Morgen hebben we een lange reisdag voor de boeg, via San Salvador naar San José, Costa Rica. Van de stad hebben we nu wel voldoende gezien, we hebben zin in natuur, rust, een tropische tuin en een heerlijk zwembad.
We besluiten Ancon Hill op te lopen, een kleine berg midden in Panama stad. De wandeling is niet lang maar loopt wel door een tropisch regenwoud. Onderweg hebben we prachtige uitzichten over het Panamakanaal, de stad en de Casco Viejo. Hoewel het pas 09.00 uur is als we de wandeling beginnen, is het echt al weer ontzettend warm. Ben benieuwd of we hier echt aan kunnen wennen. Aan de voet van Ancon Hill ligt het kleine openlucht museum Mi Pueblito met replica’s van huisjes uit heel Panama. Eerlijk is eerlijk, een beetje vergane glorie is het wel. We maken toch even het rondje, zien onze eerste luiaard verscholen achter de gevel van een van de huisjes en schieten een paar kiekjes. Tijd om terug te gaan naar Casco Viejo en te genieten van een heerlijk verkoelend drankje in een van de mooi gestelde cafeetjes. De middag gebruiken we om onze spullen te wassen, de tassen in te pakken en uiteraard lekker even ‘op digitaal’ te gaan terwijl de tropische regen tegen de voorgevel van ons huisje aanslaat. Dus dit zijn die tropische regenbuien van Centraal Amerika, blij dat we binnen zitten. Aan het eind van de middag komen Jens (een vriendje van Daan), Heleen en Jürgen, zij beginnen hun vakantie in Panama. Gezellig even samen uit eten en aan de borrel voordat wij weer het vliegtuig in stappen. Tot snel, tot in Costa Rica!

Nog een weekje en dan is het zover, we gaan weer een prachtige reis maken met als einddoel het prachtige Costa Rica. Maar voordat we daar aankomen ontdekken we twee andere bijzondere wereldsteden, namelijk Havana en Panama Stad. Havana, de hoofdstad van Cuba, staat al een hele tijd op ons wensenlijstje. Wat een geluk hebben we als ons vliegtuig naar Panama een tussenlanding maakt in Havana. Daar gaan we gebruik van maken! Volg vanaf 20 juli onze avonturen in Midden Amerika.

Edwin, Esther, Sofie & Daan

Mijn locatie .

Maandag 8 augustus
Ons huisje op de 5e etage van het Citadines blijkt toch iets onrustiger te zijn dan de kamer die we eerder hebben gehad op de 8e. We horen vooral het constante geluid van verkeer dat langs raast en dat zijn we niet meer gewend na de stilte van de jungle. De kids kunnen niet wachten om Maxime en Leon weer te zien en om Leon zijn verjaardagskadootje te geven. Ze hebben een knuffel neusaapje gekocht en daar een briefje en een ballon aan gemaakt. We spreken om 08.00 uur af bij het ontbijt (waar we steeds minder zin in hebben) en praten elkaar bij over de avonturen van de afgelopen dagen. Leon is blij met zijn kadootje. Terwijl Edwin & ik de tassen opnieuw inpakken, duiken de kids nog even het zwembad in. We hebben een vlucht om 12.00 uur en dus voldoende tijd om rustig aan te doen. Vlak voor vertrek worden we door Harry nog even verwend met een heerlijke kop cappuccino en dan moeten we gaan. Op naar KL zoals de Kuala Lumpur hier overal noemen.

Op het vliegveld hebben we toch wel een beetje stress, we zijn net iets te laat om zelf in te kunnen checken en we waren vergeten dat je voor Borneo opnieuw door immigration moet, compleet met foto en vingerafdrukken. Gelukkig blijkt het niet zo druk te zijn en kunnen we vrijwel meteen doorlopen naar het vliegtuig van Air Asia. In het vliegtuig luisteren de kids weer een luisterboek en ga ik verder met mijn derde boek van deze vakantie. Lekker weer zo’n momentje voor jezelf. Rond de klok van 14.00 uur springen we in de taxi, op weg naar ons AirBNB huisje voor de laatste drie nachten. De foto’s op internet zagen er goed uit, het is toch altijd wel een beetje spannend om te zien of het in het echt ook zo leuk is. Het vliegveld ligt bijna 70 km van KL stad maar over de tolwegen doen we er slechts 45 minuten over om bij de Regalia toren te komen. Nu moeten we de instructies van Lim opvolgen en op zoek gaan naar een brievenbus die open is waar we de sleutel in kunnen vinden. Het is net een speurtocht maar gelukkig zijn de instructies goed en vinden we het appartement snel. Het is een leuk huisje op de 16e etage van de Milan toren, gezellig ingericht en van alle gemakken voorzien. Wel moeten we waarschijnlijk weer even wennen aan het feit dat we met z’n allen in twee tweepersoonsbedden op een kamer slapen. De afgelopen tijd hebben we de luxe gehad van eigen kamers en eigen bedden. De wifi blijkt hier erg snel te zijn, tot grote vreugde van iedereen. Als we zijn geïnstalleerd is het tijd om de omgeving te verkennen. Er zijn twee zwembaden, eentje op de 4e en eentje op de 37e etage met een prachtig uitzicht over de stad. Hier gaan we zeker zwemmen! Verder hebben we gelukkig ook een supermarkt om de hoek en een treinstation om ons snel door KL te bewegen. We besluiten om naar Chinatown te gaan, het walhalla voor de shoppers van met name namaak produkten. De kids hebben hier de hele vakantie naar uit gekeken dus waarom dan ook niet. We nemen de trein en met twee haltes staan we aan de rand van Chinatown. Niet veel later zien we allerlei kraampjes en gekleurde Chinese lampionnetjes. We zijn aan het juiste adres! Vier uur later is de buit binnen. Moe maar voldaan stappen we binnen in een heel authentiek chinees restaurant dat Edwin op Tripadvisor heeft gevonden. Het is gezellig druk in Old China Café en dat heeft een reden. Het eten is heerlijk en niet duur. Met ons buikje en onze handen vol, nemen we de trein terug naar huis. Wat een indrukken weer, slaap lekker!

Dinsdag 9 augustus
Onze eerste nacht in KL zit er op, we hebben prima geslapen. Vandaag starten we met een duik in het zwembad op de 37e etage. Hoewel het uitzicht echt fantastisch is, moeten we wel even slikken want het water is verre van schoon te noemen. Misschien komt het omdat iedereen zich insmeert met zonnebrandcrème dat maakt dat het water een beetje olieachtig is maar lekker is het niet. We zorgen ervoor dat ons hoofd boven water blijft en genieten van het uitzicht. We ontmoeten twee Nederlandse backpackers die de wereld een half jaar over reizen en wisselen ervaringen uit. Zo hoort reizen te zijn, leuke mensen ontmoeten en mooie momenten ervaren. Ik houd ervan! Na onze duik besluiten we Batu Caves te gaan verkennen. Deze grotten liggen zo’n 15 km buiten het centrum van KL en zijn het heiligdom voor de Hindu’s in Maleisië. Voor de ingang van de grot staat een enorm goudkleurig beeld van een god die de trap bewaakt. 200 treden verder is de echte ingang van de grot en daarin een aantal beelden, kleine tempeltjes en vooral veel apen die worden gevoerd door de bezoekers. Sofie & Daan vinden het allebei verschrikkelijk spannend omdat we in Sri Lanka een aap hebben ontmoet die niet zo aardig was. Maar gelukkig kijken deze aapjes niet naar ons om omdat wij geen eten bij ons hebben. De grot valt verder een beetje tegen, wij hebben wel mooiere Hindu tempels gezien. Als we op weg gaan naar de uitgang, zien we een groot beeld van Hanuman, de god van de apen. We besluiten daar nog even te kijken en daar vinden we een tweede grot. In deze grot wordt het verhaal van de Ramanjana uitgelegd in beelden met een korte uitleg en de kids zijn meteen geboeid. Het blijkt een spannend liefdesverhaal van Rama en Sita en hoe Rama door de apenkoning wordt geholpen in de strijd om Lanka. Mam, vertel meer! Hoe gaat het verder? We lopen de hele grot door op zoek naar het vervolg van het verhaal, een leuke ervaring!

Met de trein gaan we terug naar ons huisje, eerst eten we nog iets in de Sunway Putra Mall naast ons appartement. Ook hier is weer voor elk wat wils. Als we buiten komen, spettert het een beetje. Iedereen heeft zin om ff te chillen dus zo gezegd, zo gedaan. We gaan terug naar ons appartement om te lezen en om de Ipad te spelen. Esther, Harry, Maxime en Leon komen vandaag aan in KL en we hebben afgesproken wat te gaan eten als het lukt. Aan weerszijden van Jalan Alor staan restaurantjes en foodstalls waar je de lekkerste dingen kunt eten, met name Chinees. We spreken af elkaar daar te ontmoeten. Jalan Alor ligt zo’n 6 km van ons appartement dus we hebben een taxi nodig om er te komen. Edwin besluit een Uber black te boeken, dat past goed bij een AirBNB. Een Uber is eigenlijk een particulier die zich heeft aangesloten bij Uber omdat hij geld wil verdienen met taxiritten of het gewoon leuk vindt om mensen te ontmoeten. Onze Uber chauffeur blijkt een gepensioneerde man met mooie verhalen. Helaas staat het verkeer in het centrum van KL muurvast en doen we er ruim een uur over. Nou ja, in elk geval waren we in een mooie auto en in prettig gezelschap. Niet veel later zien we ook onze Nederlandse vrienden. We kiezen een restaurantje en kletsen bij terwijl de heerlijkste gerechten op tafel worden gezet. Sofie & Daan gaan voor saté, Edwin & ik voor garnalen. Lekker! De tijd vliegt voorbij, wij nemen opnieuw een Uber terug en duiken daarna snel ons bed in. Het was een gezellige afsluiting van de dag.

Woensdag 10 augustus
Na een lekker nachtje (behalve Edwin want die heeft behoorlijk gedroomd na enkele flesjes bier) staan we vandaag op met heel veel bewolking. Hopelijk blijft het vandaag droog. We willen ontbijten bij de coffeebar van Peter Hoe, een must-see volgens de Lonely Planet. Wel pas open vanaf 10.00 uur maar dat geeft niet want we hebben geen haast. Edwin bestelt opnieuw een Uber en omdat de spits inmiddels voorbij is, staat de chauffeur al snel voor onze neus. Het vinden van de coffeebar blijkt alleen een onmogelijke opgave, ook met de hulp van de chauffeur en vele voorbijgangers. Uiteindelijk geven we op en ontbijten we bij “Lucy in the sky”, een gezellig tentje in Chinatown. Hoewel, ontbijten… het is eigenlijk meer een brunch. We kunnen daarna meteen door naar Petronas Towers, waar we kaarten hebben voor 13.00 uur. De torens van Petronas waren voor de bouw van de Burj Khalifa de hoogste torens ter wereld. We kunnen meteen zien dat de Emirati veel gekopieerd hebben van de Maleiers. Zo lijken de tours veel op elkaar, is het skydeck bijna hetzelfde en lijkt de fontein beneden ook als twee druppels op de fontein in Dubai (maar dan is die in Dubai uiteraard wel veel groter want zo gaat dat daar). Het is een leuke ervaring en na een uurtje staan we weer buiten. De kids spelen in denspeeltuin met een waterplaats om even af te koelen en daarna lopen we een stukje door het centrum van KL. Heel veel winkels, grote malls, internationale ketens, hotels en banken. Sfeervol? Nee, niet echt. Aziatisch? Wij hebben het niet gevonden. Niet in KLCC in elk geval. Wel in Chinatown en de buitenwijken. We lopen naar de nieuwe winkel van Peter Hoe (waar ik zeer veel van verwacht had) maar die valt tegen. Om het een beetje goed te maken, kiezen we allemaal een lekker taartje en drankje. Terwijl de regen met bakken uit de lucht valt, nemen we de monorail naar Chinatown (dat stond nog op het verlanglijstje van Daan). Er zijn nog een paar wensen te vervullen en de markt is lekker overdekt. Echt veel honger hebben we niet meer maar we zijn wel moe van het lopen en daarom besluiten we terug te gaan naar ons huisje. Ook daar hebben we namelijk een prachtig uitzicht over de skyline van KL en een rooftop restaurant. Kunnen we na het eten lekker naar ons huisje en naar bed. Edwin & ik verwennen onszelf met een Mojito, de eerste en laatste van de vakantie. Cheers, op een leuke vakantie en een goede vlucht terug naar huis!

Mijn locatie Kuala Lumpur, Federal Territory of Kuala Lumpur, Malaysia.